Viver Mal (Living Bad) (2024)

Met de films van Ingmar Bergman en het toneelwerk van August Strindberg als voorbeeld gaat regisseur João Canijo verder op het spoor dat hij in Mal Viver uitzette: de ontmaskering van moederliefde als kil egoïsme en emotionele chantage. In Mal Viver, het op zichzelf staande eerste deel van een tweeluik, zagen we hoe de vijf vrouwen uit één familie die het hotel draaiende houden, elkaar verstikten in een intergenerationeel trauma. In het tweede deel, ook los van deel één te bekijken, is het de beurt aan de gasten om de emoties tot een kookpunt te voeren. Canijo draaide zijn tweeluik in één keer, waardoor de verschillende verhaallijnen naadloos in elkaar schuiven. Mal Viver won vorig jaar de juryprijs tijdens de Berlinale, maar voor de totaalervaring kan dit tweede deel natuurlijk niet gemist worden. Al moet je als kijker wel bestand zijn tegen Canijo’s diep mistroostige mensbeeld.